Ekspansja wrestlingu w Stanach Zjednoczonych w latach 80. XX wieku

Ekspansja wrestlingu w Stanach Zjednoczonych w latach 80. XX wieku (lub też boom wrestlingowy w Stanach Zjednoczonych w latach 80. XX wieku) – określenie gwałtownego wzrostu popularności wrestlingu w telewizji (w szczególności w telewizji kablowej oraz w formacie pay-per-view) mające miejsce w Stanach Zjednoczonych w latach osiemdziesiątych XX wieku m.in. za sprawą Hulka Hogana, który stał się głównym popularyzatorem wrestlingu w Stanach Zjednoczonych i na świecie, dzięki tzw. Hulkamanii^[1]. Często również na określenie ekspansji wrestlingu w latach 80. używa się terminu Golden Era (pol. złota era). Okres boomu wrestlingowego w Stanach Zjednoczonych szacuje się na lata 1983–1992^[2].

Rozprzestrzenianie się telewizji kablowej i wydarzeń pay-per-view, wraz z innowacjami wprowadzonymi przez Vince’a McMahona, spowodowało zmianę krajobrazu pro-wrestlingu ze zjawiska kontrolowanego przez federacje regionalne w system zdominowany przez dwie główne federacje: World Wrestling Federation (WWF) zarządzanej przez McMahona i World Championship Wrestling (WCW) prowadzonej przez Teda Turnera^[3]. W tym okresie nastąpił również gwałtowny spadek potęgi National Wrestling Alliance (NWA), która stanowiła kartel federacji regionalnych, dominujący do tej pory w świecie zawodowych zapasów^[4].

Era ta charakteryzowała się gimmickami, które konkretnie określały rolę graną przez danego zapaśnika, np. The Bolsheviks i Nikolai Volkoff (radzieccy komuniści), The Iron Sheik (zapaśnik reprezentujący Iran), Brutus Beefcake (fryzjer), Jake „The Snake” Roberts (zoolog często prezentujący w ringu żywego pytona o imieniu Damien), The Ultimate Warrior (wojownik z przyszłości), The Road Warriors (maruderzy inspirowani bohaterami filmu Mad Max^[5]), Randy Savage (wizerunek „prawdziwego mężczyzny”, machismo i playboya) czy sam Hulk Hogan prezentujący swój „wszechamerykański” (All-American) i „prawdziwie amerykański” (Real American), patriotyczny wizerunek^[6].